[de moderne mens] '...is een wereldburger zonder besef van de omvang van de wereld. Hij heeft het oeroude verbond van plaats en tijd verbroken. Zijn besef van afstand is rudimentair geworden. De enige keer dat hij ervaart hoe lang tien kilometer is, is als er tien kilometer file staat. Voor hem bestaat er geen weg meer, alleen maar bestemmingen. En omdat elke bestemming even bereikbaar is, zijn alle bestemmingen inwisselbaar. Hij hoeft de berg Fuji niet meer te beklimmen, want hij kan zich met een vliegtuig, hogesnelheidstrein en kabelbaan laten teleporteren naar de top.' (p. 44)
'Laten we de volgende keer een boek van Pfeijffer lezen', zei de grootste Pfeijffer-specialist van onze leesclub en misschien wel van Nederland. Ai, dacht ik en ik haalde me de discussies voor de geest die ze met een andere veel te slimme leesclubgenoot voerde over Pfeijffers werk. Voor mij is Pfeijffer redelijk onbegrijpelijke materie. Ik geeft het toe. 'Nee, dit is anders', zei ze. Gelukkig kan ik vertrouwen op de keuze van mijn vrienden. Literatuurwetenschap en filosofie bedrijven doen ze op de universiteit, in hun vrije tijd mag het toegankelijker zijn.
De filosofie van de heuvel van Ilja Leonard Pfeijffer (tekst) en Gelya Bogatishcheva (fotografie) blijkt een heerlijk fietsboek en een feest der herkenning. Pfeijffer en de Russische fotografe Bogatishcheva lopen elkaar in Leiden tegen het lijf en besluiten samen naar Rome te fietsen. Niet na maanden voorbereiding, maar gewoon op 1 juni om kwart voor vier op een aftandse wielrenfiets, met een rugzakje en twee fietstassen.
'Dat is misschien het andere aspect dat onze reis speciaal maakt: we zijn totaal onvoorbereid vertrokken, conform Gelya's vrolijke flodderfilosofie van 'prosta tak'. In haar ogen gebeurt alles wat waardevol en belangrijk is 'gewoon zo'. (p. 5)
De fietsreis van ruim veertig dagen wordt door Pfeijffer per dag beschreven en gelardeerd met de geijkte fietsvakantiefoto's waar ik zelf boeken vol van heb. Wat maakt dit reisverslag dan anders dan de andere boeken van buitensporters? Alles. Pfeijffer is een literator met een geoefende pen. Alleen al dat. Daarnaast schuwt hij zelfspot niet en heeft hij zijn ego - als hij dat al heeft - achtergelaten in Nederland. De filosofie van de heuvel is vooral een gelukzalig boek over vrijheid op de fiets voor reizigers voor wie het om de weg gaat en niet om het doel. Ik kan niet wachten om mijn tassen weer op mijn fiets te binden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten