woensdag 15 augustus 2012

Boy. Roald Dahl

'Wanneer je over jezelf schrijft moet je proberen de waarheid te vertellen. De waarheid is belangrijker dan bescheidenheid. Ik moet jullie daarom wel vertellen dat ik het was, en ik alleen, die op het grote gewaagde muizenplan gekomen is. Wij hebben allemaal onze momenten van glans en glorie en dit was het mijne. 
"Waarom," zei ik, "waarom stoppen we hem niet stiekem in een van mevrouw Pratchett's snoeppotten? Als ze er dan met haar smerige hand in gaat om een handje snoep te pakken, pakt ze in plaats daarvan een stinkende dode muis."
De andere vier staarden me verbluft aan.' (p. 40-41)

Goede autobiografieën zijn zeldzaam. Naast een boeiend leven, moet je ook de capaciteit hebben het goed en levendig op te schrijven. En dan nog is het een volwassene die terug kijkt op zijn leven met volwassen beschouwingen. Roald Dahl schrijft in Boy over zijn kinder- en jeugdjaren voor een jeugdig lezerspubliek. Daarbij kost het Dahl geen enkele moeite weer terug te gaan naar zijn herinneringen en taal als kind. Dat maakt deze autobiografie bijzonder en enorm leuk te lezen. 

Dahl - met Noorse ouders - groeit op in Engeland. Zijn moeder staat er na de vroege dood van zijn vader alleen voor en wil het beste voor haar kinderen. Dahl gaat daarom naar kostschool. Hij vindt de discipline en stokslagen verschrikkelijk, maar met vriendjes en sport zijn het mooie jaren. In de zomer gaat hij met het gezin op lange zomervakanties naar Noorwegen. Boy eindigt als hij direct na de middelbare school wordt aangenomen bij Shell en naar Oost-Afrika wordt uitgezonden. Boy leest als een heerlijk jongensboek. Op naar Solo, het vervolg.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten