vrijdag 5 oktober 2012

Het Akropolis Genootschap en de slag om bladzijde 37. Tosca Menten

'Jullie moeten het niet doen. Die club is gevaarlijk. Die brengt ongeluk, kijk maar naar je moeder. En die mensen in dat boekje ook. Die zijn allemaal expres duur verkleed, als vermomming. Het is een boevenclub.'
'Hoe kom je daar nu bij?' vroeg Luuk verbaasd.
'Omdat niemand er normaal zo uitziet. Die doen net alsof ze heel goed zijn, met die gekke regels, maar ze doen stiekem geheime dingen. En die hond in de bosjes hoort daarbij...' (p. 24)

Luuk Nootje en zijn ouders kunnen een kwart miljoen erven van een verre oom. Daarvoor moeten ze wel wat doen: zonder toelating tot het rare Akropolis Genootschap kunnen ze fluiten naar hun centen. Om een plek te krijgen op pagina 37 van het befaamde Rode Boekje, krijgen ze de opdracht om hun huis geel te schilderen, Vader Jacob kattrù mè op een pijporgel te spelen en een afgerichte krokodil te nemen als huisdier. Teun ziet het helemaal niet zitten omdat hij bang is zijn vriendje Luuk kwijt te raken en dan er is nog die vreemde mevrouw met een poedel... 

Het Akropolis Genootschap en de slag om bladzijde 37 van Tosca Menten is dit jaar het geschenk van de kinderboekenweek. Het verhaal zit leuk in elkaar en leest als een trein. Voor mij. Voortdurend vroeg ik me tijdens het lezen af voor welke doelgroep het boekje is geschreven. Luuk en Teun lijken vrij jong te zijn, in de basisschoolleeftijd, terwijl ik het taalgebruik, de lengte van de zinnen en complexiteit van het verhaal geschikt vind voor jongeren vanaf een jaar of dertien, veertien. Misschien heb ik het mis. En dat betekent dat ik weer 's wat jeugdliteratuur op mijn leesplank moet zetten. Daar heb ik na het lezen van dit boekje in elk geval veel zin in.